Biliniyor ki; tüketicinin korunması hareketi somut olarak ilk defa, 1960'lı yıllarda ABD'de başladı. Daha sonra İskandinav ülkelerine ve Avrupa'ya yayılan bu hareket, 1980'li yıllardan itibaren de Türkiye'de gündeme geldi.

1982 Anayasası'nda yer alan tüketicinin korunması başlığı, 1995 yılında yürürlüğe giren 4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun ve 2001'de kabul edilen "Ürünlere İlişkin Mevzuatın Hazırlanması ve uygulanmasına dair 4703 Sayılı Kanun" tüketici haklarını ciddi olarak yasal zemine kavuşturdu. 4077 Sayılı kanun üzerinde yapılan değişiklikler sonrasında; 4822 sayılı yeni bir kanunla uygulamadaki bazı eksiklikler giderildi.

Ama ana kanundaki en büyük değişiklikler; 07.11.2013 tarihinde RESMİ Gazete'de yayınlanan 6502 sayılı kanunla hayata geçirildi. Ve o tarihte Tüketicinin Korunması hakkındaki kanun, gerçek yaşamdaki yerini aldı. Son olarak 30 Ekim 2024 tarihinde yürürlüğe giren 7529 sayılı yasa ile tüketicilere e -ticaret hukuku ve reklam hukuku konusunda avantajlar sağlandı.

Bu çerçevede, tüketici haklarının korunması ve mağduriyetinin önlenmesi noktasında ciddi önlemler alınırken, üreticilere de büyük sorumluluklar getirildi. Buna göre; üreticiler ürünleri insan sağlığı, can ve mal güvenliği, hayvan ve bitki yaşam ve sağlığı, çevre ve tüketicinin korunması açısından ilgili teknik düzenlemeye uygun olarak üretmek ve piyasaya ancak güvenli ürünleri sunmak zorundadırlar.

NE YİYİP-İÇTİĞİMİZİ SORGULAMAK ŞART ASLINDA!

Günümüzde ürünlerin güvenliği ve güvenirliği konusu standartlar dikkate alınarak değerlendirilmektedir. Doğal olarak, tüketicinin can ve mal güvenliğinin sağlanmasında, çevrenin korunmasında ve kaynakların rasyonel kullanımında en önemli husus, "ayıpsız, kusursuz, teknik düzenlemesine uygun üretimin gerçekleşmesi" olarak kabul edilmektedir.

Yani; ülkemizdeki tüketici hakları da oldukça oturmuş ve kökleşmiş bir yapıda olması gerekirken, ne yazık ki kanunun getirdiği yükümlülükler yerine getirilememektedir. Bazen Tüketici Yasası yok sayılarak, birçok özürlü-kusurlu ürün veya hizmet sunulmakta, haksızlığa uğrayan tüketici hakkını aramakta zorlanmaktadır.

Zaman-zaman kentimizde de yaşanan at eti skandalları, boyalı zeytinler, aflatoksinli acı biberler ve çerezler, içine sıvı enjekte edilmiş etler ve daha neler-neler...

Bazen "ne yiyip-ne içtiğimizi" yeterince sorgulamadığımızı ve bilmeden zehir tükettiğimizin de farkında olmadığımızı düşünüyor çoğumuz...

Yaşanan zehirlenme olayları da cabası...

GIDA ZEHİRLENMELERİ SONRASI BELİRSİZLİK!

Son Ramazan Bayramı tatilinde Kocaeli'de yaşanan ve 682 kişinin zehirlendiği tavuk döner skandalı, ülkemizdeki gıda güvenliğinin ne durumda olduğunun somut bir göstergesidir ne yazık ki...

Türkiye anlaşılıyor ki;  ki gıda güvenliği dersinde sınıfta kalmıştır. Genellikle tavuk eti, peynir, pasta ve yumurta bazlı zehirlenmeler konusunda; bakanlıklar gerektiği gibi uyarıcı olmamakta, yaşanan zehirlenme olayları sonrasında da yetkililer tarafından kamuoyu yeterince aydınlatılmamaktadır.

Yani; gıda zehirlenmelerinin sebep-sonuç ilişkisi konusunda da çok geri kalmış durumdayız.

Biliyoruz ki...Evrensel anlamda tam  9 tüketici hakkımız var bizim...

Diğer çağdaş ülkelerde olduğu gibi...

Bilgi edinme hakkı, eğitilme hakkı, sağlıklı bir çevrede yaşama hakkı , şikayet hakkı, güvenlik hakkı, ürün seçme hakkı, tazmin edilme hakkı, sesini duyurma hakkı ve temel gereksinimlerinin karşılanması hakkı gibi hakları vardır tüketicilerimizin...

Fakat...Biz bilmiyoruz, görmüyoruz ve kullanmıyoruz bu hakları ne yazık ki...

Kağıt üzerinde kalıyor bir çok şey...

Üzücü olan da bu zaten!

Yapan yaptığıyla, zehirlenen zehirlendiğince kalıyor çoğunlukla...