Dün akşam bir fotoğraf gönderdi eski bir gazeteci arkadaşım whatsapp'tan...

Resmen yıkıldım fotoğrafı görünce...

Bembeyaz kefenler içindeki onlarca çocuk ölüsü vardı Ortadoğu kaynaklı bu fotoğrafta...

Dün akşamdan beri...Hiç gitmiyor hafızamdan bu görüntü...

3 Yaşında...5 Yaşında...7 Yaşında...

Onlarca çocuk yan yana dizilmiş bir hastane bahçesinde...

Ne yazık ki hepsi de kirli bir savaşta ölmüşler.

Ve o anda ister-istemez bir şarkı döküldü dudaklarımdan hüzün ve kahır dolu...

Bir Zülfü Livaneli çağrışımında; "Kız çocuğu" isimli şarkıda...

Sanatçı "7 Yaşında bir kızım/Büyümez ölü çocuklar" diyordu.

Bir Nazım şiirinde...

İnsanın içi acıyor, nefesi daralıyor.

Hayatın tadını alamadan ve sevdiklerine doyamadan bu kalleş dünyadan kopup giden küçük bedenler için...

Hiçbir suçları ve günahları yokken hem de.

İnsanın isyan edesi geliyor her şeye...

Savaşlara...Siyasal iktidarlara...Güç gösterilerine...Emperyalizme...

Filistin'deki bu ölü çocuk görüntüleri, ülkemizde çoğunlukla nedensiz ölüme kavuşan çocuk portreleri ile bir araya gelince daha da hüzünleniyor insan...

BBC'nin araştırmasında; son 5 ayda Filistin'de 7-12 yaşlarındaki 168 çocuğun başından ve göğsünden vurularak öldüğü duyuruldu.

UNİCEF 27 Mayıs 2025 tarihli açıklamasında; Gazze'de 50 binden fazla çocuğun öldüğünü ve yaralandığını bildirdi dünya kamuoyuna...

Kim duydu bu çığlıkları peki..?

Hiç kimse!

HERKES BÜYÜYOR,DAHA DA KİRLENİYOR DÜNYA!

Hiçbir ölü çocuk fotoğrafı güzel değil zaten...

Bu dünyaya kazık kakanlara inat!

Zamansız yaşamdan göçüveren çocuklar...

Her ölümün erken olduğunu anlatıyor hepimize...

Ve o zaman "Çocuklar öldürülmesin/Şeker de yiyebilsinler " şiirinin evrensel hüznünü daha da iyi anlıyor insan... Nazım Hikmet Ran'ın 1956'da yazdığı Kız Çocuğu isimli muhteşem sözlerinde......

Ama hayat sürüyor ve çocuklar öldüler/ölüyorlar işte...

Adı konulmamış güç gösterilerinde.

Gazze'de...Şam'da...Beyrut'ta...Kiev'de...

Kendi yaratmadıkları iç savaşlarda...Çatışmalarda...

Bombalanan hastanelerde, okullarda, evlerde ve yemek kuyruklarında...

Öte yandan...Yüzme bilmediği için hayatını kaybeden çocuklarda öldü bu yaz...

İstanbul'da...Gemlik'te...Mudanya'da...

Kazalarda...Lösemi hastalığında...Ana-baba kavgasında...

Apansız gittiler bu yalan dünyadan küçücük yaşlarda...

Ne diyelim...

Belki de kurtuldu o çocuklar, bunca çirkeflikten, kavgadan ve pislikten...

Belki de her geçen gün daha da kirlenen hayatın rezilliğinden!

YARINLARI OLMAYAN ÇOCUKLAR DOĞACAK

Biliyoruz ki...

Biz büyüdük ve kirlendi dünya...

Emperyalizm...Doymak bilmeyen hırslar, ihtiraslar ve kazanç istekleri...

Siyasi kaoslar, silah tüccarları, savaşlar ve çatışmalar...

Daha da yaşanmaz yapıyor/yapacak bu dünyayı.

Çocuklar da ölecek, büyüklerde...

Kurşunun ve bombanın adres sormadığı savaş ülkelerinde...

Güçlüler hep kazanacak.

Olan da çocuklara olacak.

Ve bu dünyada artık...

Yarınları hiç olmayacak çocuklar da doğacak.