Ceyda Düvenci: ''Bu anne-kız olarak ikimizin yolculuğu..."
Nedir o veri?
- İlk altı yılın ne kadar önemli olduğu. Ne yapabilirseniz kâr. Bol bol fizyoterapi gerekiyordu. Duyu bütünleme gerekiyordu. Hemen ciddi bir ekip kurulması gerekiyordu. Bunların doğru adreslerini bulmak gerekiyordu. Ve maalesef prematüreyle ilgili danışabileceğim bir uzman yoktu Türkiye'de. Bir sürü dert var bizim ülkemizde, mesela hastanelerin prematüre ya da engelli bebek annesine destek çıkacak bir psikolog takviyesi yok. İsterdim ki, "Bebeğiniz yoğun bakımdayken siz dışarıda bekliyorsunuz. Gelin günde bir saat psikoloğumuzla görüşün!" densin. Çocuğuma yardım edebilmek için, benim önce kendime yardım etmem lazımdı. Neyse ki bir ay 15 günlükken kavuşabildim kızıma. Minicik, ufacık bir şeydi...
Ne hissettin o anda?
- Müthiş bir aşk. Ve aynı anda müthiş bir güç. Onu kucağıma alınca bir anda savaşçı anne oldum. "Her şey, şimdi başlıyor" dedim, "Oflama poflama yok, sızlanma yok, hep kahkahalar yükselecek ve Melisa herkese gülümseyerek büyüyecek. Pes edilmeyecek, of denmeyecek, para yok denmeyecek. Bunun için ne gerekiyorsa yapılacak..."
Son Güncellenme: 2015.12.15 10:50
Kategori: Magazin
Öne Çıkan Galeriler
