Köpekbalıklarıyla yüzecekseniz sakın bu renkleri giymeyin!

DEDİKLERİ KADAR VAR,WEST PALM TAM BİR MAKRO CENNETİ
Her güzel şeyin bir sonu var da, dalışların olmasa keşke diyoruz hepimiz.Hakikaten, tam da giysimize, kameramıza, tekneye, dalış noktalarına ve en önemlisi birbirimize alışmışken bitiyor yine.
Beş günde yaklaşık onyedi dalış yapıyoruz. Vücutlarımızın uçmadan önce 24 saat dinlenmesi lazım. Grup arkadaşlarım Crystal River, Tampa'da deniz ineklerini (manatee) görmeye gidiyorlar. Şnorkel ve maske ile dalıp fotoğraf çekecekler. Kameram arızalı olduğu için üzülerek gruptan ayrılıyorum. Dönüşte Miami Havaalanı'nda buluşmak üzere ayrılıyoruz.
Bedenim inanılmaz yorgun. Normalde geceleri uyumak için her yolu deneyen ben, nerdeyse hava kararmadan bayılıp kalıyorum.
Workshop'lardan birinde, ikinci gün çektiğim köpekbalığı karelerinin Saygun Dura Hoca ve guruptakiler tarafından beğenilmesi hoşuma gidiyor. Daha ilk deneyimden paylaşacak karelerim var!
E PEKİ KORKMUYOR MUSUN?KORKMADIN MI?BEN OLSAM KORKARDIM...
Bir dalgıcın, özellikle köpekbalıklarına dalan birinin en sık duydugu sorular ve yorumlar bunlar olsa gerek. Evet, belki biraz korktum, daha doğrusu ürktüm. Ne fena olmuş, tedirginliğimin yaydığı titreşimi fark eden balıklar burnumun dibine gelememiş. Halbuki nasıl da portre çekmek istiyordum...
Korkmadım, çünkü karadaki köpekbalıkları her zaman daha vahşiler ve her yerdeler.
Eşyalarımızı toplamak için otelimize geliyoruz. Dünyayla kesilen ilişkimiz dalışlar bittiği için televizyonu açmamızla başlıyor. Önce Beyrut'taki patlamayı duyuyoruz, 24 saat geçmeden Paris, kahroluyoruz.
Sorarım size; kim daha tehlikeli, nerede daha güvendeyiz?