İzzet Yıldızhan: ''Hiçbir erkek hayatındaki kadına doğru söylemez''

* Kaç kişiden bahsediyoruz aile derken?
- Çok tabii. 2500 kişi varız, Yıldızhan'lar.
* İstanbul'da mı?
- Evet, Zeytinburnu'nda. Babamlar dört erkek kardeşler. 1973 yılında kan davasından dolayı üç kardeşi İstanbul'a gelmiş. O zaman amcamı vurmuşlar. Bu olay 1976, 1977'ye kadar devam etti.
* Nasıl bitti peki?
- Yavaş yavaş soğudu. Büyükler daha farklı bir anlayışa girmeye başladı.
* Sana hiç görev verildi mi karşı taraftan birini öldür diye?
- Bilmiyorum, hatırlamıyorum.
* Neden çıktığını hatırlıyor musun kan davasının?
- Bilmiyorum, genelde saçma sapan olaylardan olur. Bizde de zannediyorum saçma sapan bir nedenden dolayı çıkmıştır. Bu tip olayları ben şiddetle kınıyorum. İnsan insanı öldürmemeli. Dünya nerelere gidiyor. Bu çağdaş dünyada kan davası diye birinin hayatını alma yetkisini kendinde görmemeli kimse. Bu da eğitimle olur. Kan davaları eğitimsizlikle geliyor.
* Eğitimini dışardan tamamlamışsın.
- Evet. İlkokulu okuyamadım, sonra Adana'dayken dışardan bitirdim. 1978, 1979'a kadar Adana'da kaldık. Sonra orada da kan davasına benzer bir durum yaşadık. Yeğenim birini öldürdü.
* Hayatlar bu kadar kolay mı yitiyor!
Hepsi eğitimsizlikten. Benim altı oğlum, iki kızım var. Ben hiç okumadığım için yapabileceğim tek şey onlara doğru bir eğitim vermek. Bunun için çabalıyorum. Eğitimsizlikten insanlar terörist oluyor, dağa çıkıyor. Ülkenin her tarafındaki sorunlar baktığımızda eğitimsizlikten, cehaletten çıkıyor.
* Senin bütün çocukların okuyor mu şimdi?
- Hepsi okuyor. Benim onlara bırakacağım o otel, ev, mülk hepsi biter ama onların doğru, çağdaş eğitim almaları önlerini açar.