Gülseren Budayıcıoğlu depremin çocuklar üstündeki etkisini anlattı

Uzun bir süre hafızalardan silinmeyecek günlerden geçiyoruz. Hem afet bölgesinde olan hem de televizyondan takip edenlerin ruh sağlığı olumsuz etkilendi. Toplum olarak bu süreci nasıl atlatabiliriz?

Biz bir deprem ülkesiyiz, bu konuda kıdemliyiz, epey bir şeyler öğrendik. Bu bizim bugüne kadar yaşadıklarımızdan farklı bir felaketmiş. Çünkü, bizler halk olarak önce algılayamadık. Bunun büyüklüğünü, yıkımın şiddetini, kaybedeceğimiz ya da kaybettiğimiz insan sayısının bu kadar büyük olduğunu anlayamadık. Biz ona bir şok süreci diyoruz, hepimiz şoke olduk.

Ne yaptık?

Hep beraber "Acaba ne yapabiliriz" telaşıyla, ilk gün aceleyle hepimiz oraya bir şeyler yollamaya çalıştık, bir duralım bekleyelim, neye ihtiyaçları var, orası nasıl bir yıkımın içinde onu anlayalım... Bunlar bizim olaya ilk tepkilerimiz, bu tepkiler bir yandan çok güzel tepkiler.

Zira ben de ne varsa onu da gönderdim, bunu da gönderdim. Demedim ki, "Yahu burada yol iz kalmamış, nereye ne gönderiyorsun..." Ulaşamadı bile kiminin yolladığı. Kimi kullanılmış yolladı. Mesela onlara kızıyoruz ama, bunlar telaşla yollananlar. Ayağındaki botu çıkarıp yollayanı biliyoruz. Bu bir yerde bize ne kadar paylaşımcı bir millet olduğumuzu da gösteriyor. Aceleyle, "Aman ha bir şey de ben yapayım" dürtüsüyle yapılanlar... İşte sorunuzu ben böyle cevaplamak isterim. Bazen birbirimize öfkelenip kızıyoruz, bağırıyoruz, kavga ediyoruz, fakat bütün bunla ragmen, bu tür büyük felaketler yaşandığı zaman, bizim ülke insanları dost demiyor, düşman demiyor, el demiyor, hep bir araya geliyor. Bu bizim bu tür felaketlerden kurtulmamıza gösterdiğimiz fevkalade bir reflex. İliklerimize işlemiş bir durum artık.